BALKONUMDAN KIŞ
Yine kar yağıyor incecikten ve batıdan. Balkon soğuk, camlar buğulu içinde ben!..
Bakıyorum aşağıya titreyerek. Arabalar çok yavaş şoförler itinalı, tramvaya inat, karşılıklı seferle kayıyor bir yılan gibi onlarda kara inat. Yayalar mı? Sanki ip üstünde yürüyen bir cambaz, kollar açık, iniyor bir aşağı bir yukarı sağlamak için dengeyi, hani, şimdi roman diyorlar ya! O benim selam kardeşim, mahalle arkadaşım çingenem, çıkamasa gerek bu gece tek atlı arabasıyla karton toplamaya zirâ çöpler çoktan çıkmış her köşede dağınık, bir kısmı da kaldırımlar da ya da sokaklar da savruk.
Köpekler geçmez oldu yoklamak için çöpleri, köpek bu! Gündüz uyur gece havlar genelde, ama bir acayip hal, nedendir bilinmez, kimisi hadım belki ondandır yaratılışa inat. Haa!... karşıdaki fırın mı? satışa devam, cadde yine ışıldaklı yapmacık ağaçlarla süslü. Bozdağ ise kar altında uykuda, üzeri sisli.
Bu akşamlık böyle bir görüntü, yarını sormayın dostlar, o ise yine arş-ı âlâ da gizli.
