AZ SÖNÜK KALIR
Gün gelir bu gençlik inan ki biter
Gözlerin kapanır göz sönük kalır
Yürek yanmayınca duman mı tüter
Yüreğin yansa da köz sönük kalır
Deli eser her gün kavak yelleri
Lâl olur susar yârin dilleri
Beklersin hiç açmaz sevda gülleri
Kurumuş gövdede öz sönük kalır
Bu gençlik ayağım keserdi yerden
Sevdaya düşersin geçirir serden
Ne zaman geçtiğin bilmezsin birden
Türküler tükenir saz sönük kalır
Kurduğun hayaller hep boşa çıkar
Acımaz sevdiğin yüreğin yakar
Uğraşma boşuna o öyle bakar
Dizlerin tutmazsa düz sönük kalır
Kış gelir dağları sarınca duman
Kimseden isteme sakın ha aman
Bırak öyle geçsin karışma zaman
Zemheri yanında yaz sönük kalır
Gün gelir ben gibi kalırsın naçar
Kurduğun hayaller kuş olup uçar
Zamanı gelince güneş de açar
Horozun yanında kaz sönük kalır
Ahmet'im döverdi demirin tavda
Bir ceylan vurmadı yaptığı avda
Bilmeden gönlüne düşünce sevda
Çokların yanında az sönük kalır
Editör: Suna Türkmen Güngör
