AYRILIK VAKTİDİR
Kar yağmış, kar altında güller,
Kar kaplı yollar
Çığlıklarla geçen kış rüzgarının
Ayazı üşütür iliklerini insanın.
Yüreği ağzında adamın.
Kurtlar uluşur dağlarda hey hat,
Geçip gidiyor hayat...
Kendini vermiş rüzgarlara
Trenin gelmesini bekliyor adam,
Yalnızlık istasyonunda
Tek başına ve yalnız.
Ayrılık vaktidir
Çığlıklarla geliyor tren,
Geçerek kar vadilerinden
Hüzünlü bir şiirin mısralarında
Yitiyor adam.
Sessizlik istasyonuna uzandı
Yol yol yalnızlığı.
Yabancı bir yağmur gibi,
Yabancı bir türkü gibi
Geçip gidecek buralardan.
Bir çiy damlasıydı umut
Çiçeklendi kirpiklerine
Yangın yeriydi yüreği.
Sevdanın sürgünü filizlenmişti
Yüreğinde bir sancı gibi bekletti
Ayrılık vaktidir,
Güzel başlayan masal bitti.
Şimdi suskun, dilsiz
Ayrılık istasyonunda çaresiz.
Tüm şarkılar sustu,
Bin parçaya bölünmüş anıları
Sevdanın kapanmış yüzüne
Demir kapıları
Ümitsiz ve şaşkındı adam.
Çığlıklarla geliyor tren.
