AYRILIK ÜZERİNE YAZILMIŞ BİR ŞİİR
Biliyorum burası belki de sana uzak bir şehirdir, gelemiyorsundur.
Geceleri aynı yıldızın altında olsak bile arada denizler var
Bu yüzden hep özlemle yarınlara saklanıyoruz
bir kuşun kanat çırpışı misaliyiz sanki çırpınan
Ama ne sen kuşsun ne de ben kuşum bir tanem
Yanımızda olamadığımız zaman birbirimizin derdiyiz...
Fotoğraftan bir kağıdın var ellerimde sanki yaşlanmış
saçların çerçevenin dışına taşmış
Sanırsın kendine doğru bir yolculuğa çıkmış
Sana benzemeyecek kadar sararmış bu resim...
Şimdi ateşi kucağıma aldım bekliyorum
Gelmeyişlerinde kimsesiz bir sessizlik var
Işıklar siliniyor yeni bir gece başlayacak
Burada sen olmadan bensiz bir hayatı yaşıyorum
İkimizde de aynı yalnızlık var şimdi...
Gene sensiz buluşmaya sensiz gittiğim.
Dağımıza doğru yürüyorum tepesinde donmuş bir duman
yoncalar gene gölgede mahpus
Henüz kelebekler zamanı değil ama her yer yemyeşil
Yapraktan yatağına uzanmış bir tırtıl takılıyor gözlerime
Sanki çiçek olmak isteyen bir bahçevanım bulutların göğsünde
Bu sevilecek herkesi seven bir adamın hikayesiydi işte
sadece seni görüp sadece seni sevene kadar.
Biliyorum kundağa sarılı bir bebeğin çığlıkları gibi
Geride bıraktığımız bütün çığlıklar bir emanettir bize
Oysa sözcüklerin olmadığı bir dünyadayız biz
Biliyorum senden vazgeçmezsem seni sevemem...
Heyhat bizimkisi yağmurdan sonra çöl gibi bir şeydi işte ama çok soğuk
Bu yüzden nereye gittiğimizi başka bilenimiz yok...
