AYAKKABI BOYARDIM BİR ZAMANLAR
Yorulunca çözemezdim,
Sandık mı ağırdı, yol mu yokuştu?
Beni oyuna çağıran arkadaşlara
Attığım o çaresiz bakış
Hayatımdaki en hüzünlü bakıştı.
Hayalimde tüm mevsimler kıştı
Çünkü yağmur çamurda boyaya gidilmezdi.
Seyyah gibi gezerdim mahalle mahalle
Küçümseyerek bakardı bana şişko Jale
Öğretmenim simsiyah tırnaklarıma
Vurduğu gün cetvelle
Hayalimde bahtım tırnaklarım gibi simsiyahtı...
Bir gün sandığım çalındı
Tabii hemen yenisi alındı
Hayalimde bütün ayaklar yalındı
Çünkü o zaman boyacılara gerek kalmazdı.
Zengin müşteri arardık, bize acırlardı
Sarhoşları severdik, ayıklardan cömerttiler.
Abi boyayım mı sözcüğünün
Baş harfini değiştirir, çaktırmadan küfrederdik.
Bazı müşteriler bunu anlardı ama kızmazdı;
Çünkü küçüktük; Allah günah yazmazdı..
Hayalimde boyacıların babaları hep günahkârdı
Simitçilere özenirdim tepside halka halka
Sonra çocuk aklımla derdim ki
Ayakkabı boyamak daha önemli hizmettir halka
Yorgun düşüp oturunca bir banka
Hayalimde ne sandık vardı ne fırça...
Sekiz yaşında bir çocuktum
Saate bakmayı unutmuştum
Akşam olmuş hava kararmıştı
Tırnaklarıma benzemişti gökyüzü
Ağlayarak yürümüştüm karanlık yolu
Hayalimde bütün yollar aydınlıktı.
Parlamasa para yok derlerdi
Ama parlamasa da para verirlerdi
Çünkü gözlerimiz ışıl ışıl parlardı.
Ayakkabıların pis kokusu para kokardı
Her müşterinin ayak kokusu farklıydı
Ama geçim korkusu her yerde aynıydı
Hayalimde her boyacı çocuk zengindi...
