AŞKA DAİR
Bir yaz günü düşüydü gülümsemelerin.
Dudağının kıvrımında gizliydi, mutluluğun sırrı.
Bir asır beklemeye razıydım oysa
Aşka ait umutlar asılıydı simsiyah saçlarinda.
Rüzgârın taradığı saçlarının ucundaydı iç çekişlerim, pusulası olmayan bir aşıktım işte.
Sen, tek başına güzellik abidesi, dört mevsimin iz koyduğu güzellik, yıldırımlar kadar yakıcı.
Güneş gibi göz alıcı, ay ışığı kadar romantizmi çağrıştıran, efsunlu güzel.
Zamanın kara calamayacağı beyaz teninin harelerindeydi güzelliğinin haznesi.
İşte ben, böyle büyük sevmiştim seni.
Göz bebeklerinin korunda yanmayı becerebilmenin onurlu acısıyla birlikte.
Sen, masal kahramanıydın aşk ritüellerinde, diden dile anlatılan.
Efsaneye dönüşüp, zamana yenilmeyen güzel.
Gözlerime sığdırabildiğim koca bir evrendin.
Aşk gerçeğinde biçare kalan yanımla,
Susuz bir tarlanın suya öykünen ürünü gibiydi
Senli hasretim veya ilk baharda güzelliklere kanat çırpan bir kelebek gibiydi yüreğim.
İlk aşkın acısıyla birlikte hasretin kaldı yorgun yüreğimde, sana kavuşamamanın sızısında.
Ama olsun, aşkın onuru yüzümde bir gölge olarak kalacak ve ben seni hep seveceğım.
Ruhumun derinliğinde bitmeyen aşksın.
Editör: Suna Türkmen Güngör
