ARDA ANNE ve BABASINA KAVUŞACAĞI GÜNÜ BEKLİYOR
Azerbaycanlı 19 yaşındaki Arda sempatik, cana yakın ve son derece saygılı bir genç. Geçen sene Almanya'ya önce turist olarak bir grup arkadaşıyla birlikte, işsizlik, yokluk, kıtlık, kıran belası yüzünden çalışmak için gelmiş, öyle diyor. Turist vizesinin süresi sona erince de sığınma talebinde bulunmuş. Yaklaşık bir aydır bir taşeron firma aracılığıyla da bize yardım ediyor...
Arda çok güzel Türkçe konuşuyor. Şimdi tamamı farklı ülkelerden daha iyi koşullarda yaşamak için gelen, yüzlerce kişinin kaldığı sığınmacılardan oluşan bir toplama kampında yaşıyormuş. Kendisiyle sohbet ederken bana ikide bir "Dayı" demeyi de ihmal etmeyip, "memleket o kadar değil de anam babam burnumda tütüyor, onları çok özledim, dayı" diyor...
Sonra yutkunarak sağına soluna ve etrafa bakıyor, belli ki göstermek istemediği dolan gözlerini benden kaçırıyordu. Duygulandığı için kısa bir süre sessiz kalıp, ardından tekrar söze başlıyor, "anamı babamı bu kadar özleyeceğimi bilseydim belki de gelmezdim, dayı" diyor. Ben de Arda'nın daha fazla üzülmesini engellemek için konuyu değiştirip, "merak etme, daha gençsin. Önünde çok uzun yıllar var. Bazı şeyler de zaman meselesi Arda, her şey güzel olacak." deyince biraz kendine gelip rahatlıyor...
Arda belli ki Almanya'da kalmayı göze almış; çünkü ne konuşursak konuşalım, lâfı döndürüp dolaştırıp orada nasıl ve ne şekilde kalacağına getiriyor. Kısa süren sessizliğin ardından yine "Dayı, sence burada kalmak için ne yapabilirim bu konuda bir bilgin var mı?" diye soruyor.
Konuyla ilgili bilgim olmasa da ona en azından moral olsun diye "Sen çok gençsin Arda, hem kalman için mahkemenin sonucunu beklemen lâzım; çünkü mahkeme olumlu ya da olumsuz karar vermeden bir şey yapamazsın. Burada kanunlar işliyor." dedim ama ne söylersem söyleyeyim, sadece kalmaya odaklanan Arda'nın inanmadığını anlayınca ben de artık daha fazla konuşmadan sustum...
Azeri Arda ile sohbetimiz tam biterken Azerbaycan'dan ailesi görüntülü arayınca onları başbaşa bıraktım. Bantın başına dönerken ardımdan "Dayı, seni anamla babama anlatmıştım, telefonla da olsa seninle tanışmak istiyorlar" diye seslendi. Arda'yı kırmayarak geri döndüm. Tanışıp üç beş dakika hâl hatır faslından sonra telefonu kapattık, banttaki işimizin başına döndük...
Döndük ama Arda anne ve babasına kavuşacağı günü iple çekiyor...
***
NOT: Kahramanın gerçek adı Arda değil, o bende saklı...
Fotoğrafın Türkçesi : Sığınma hakkı bir insanlık hakkıdır. Avrıpada izolasyona karşıyız.
