ARACI / İKİNCİ BÖLÜM
Katherine elindeki bıçağı soymakta olduğu patatese saplayıp öfkeyle leğene fırlattı. Maggie'nin yanından rüzgar gibi geçerek üst kata çıktı. Birkaç dakika sonra döndüğünde mutfağın girişinde yumrukları sıkılmış bir vaziyette durdu.
- Yeter artık Maggie! Hezeyanlarını anlayışla karşılamaya çalıştım ama bu kadarı da fazla! Başımızda ne kadar büyük bir dert olduğunun farkında mısın? Rahibin arkasına taktığı adamlarla birlikte tekrar buraya gelmesi an meselesi... Sense durmuş hayaller kuruyor ve hayallerine bizi de inandırmaya çalışıyorsun, diye bağırdı. Hışımla arkasını dönüp salona gitti. Tüm perdeler kapalıydı.
*
Temmuz 1616 -İskoçya, Scalloway
Maggie yataktan çıkmak istemiyordu. Son aylarda yaşadıklarını anlatmaya çalışmaktan vazgeçmişti artık. Katherine ona inanmıyordu, Janet'in ne düşündüğünü ise tanrı bilirdi! O, çocukluğundan beri hep sessiz bir kızdı ama meşaleli adamların evlerinin önüne geldiği o geceden beri iyice suskunlaşmıştı. Maggie, gördüklerinin hayal olduğuna kendini inandırmak için çok çabaladı; bazen gözlerini ovuşturuyor sonra da sımsıkı yumarak, "Bu gerçek değil!" diyordu. Ama gözlerini her açtığında yine orada duruyorlardı; ya genç kadın ya da göbekli adam...
Adam, Maggie ile hiç ilgilenmiyordu ama kadın onu her gördüğünde ya korkuyla donup kalıyor ya da hemen kaçıyordu. Ne kadar uğraşsa da onunla konuşmayı başaramamıştı.
Yapılması gereken iksirler vardı. Daha fazla yatakta kalamazdı. Kalkıp giyindi ve koridora çıktı. Katherine'in odasından gelen sesleri duyduğunda merdivenlere varmak üzereydi. Tuhaf bir durumdu. Katherine'in şimdiye kadar çoktan aşağı inip hazırlıklara başlamış olması gerekirdi. Kapıya yaklaşıp tıklattı; tık, tık, tık...
- Kath! Orada mısın?
Ses gelmedi. Kapıyı açıp içeri baktı; Kelly ve göbekli adam bir masanın iki yanında oturuyorlardı. Masanın başında ise Maggie'nin ömründe ilk kez gördüğü orta yaşlı, sivri çeneli, siyah saçlarının aralarına aklar düşmüş bir kadın oturuyordu. Kıyafetleri, Kelly'ninkilerden de tuhaftı.
Adam kafasını çevirmedi bile. Kelly ise ürkmüş gözlerle kaçamak bir bakış atıp önüne döndü. Yaşlı kadın yerinden kalkıp yüzünde şefkatli diye tanımlanabilecek bir gülümsemeyle Maggie'ye yaklaştı.
- Burada ne arıyorsun?
Ne tuhaf bir soruydu bu böyle?
-Asıl siz burada ne arıyorsunuz? Burası bizim evimiz. Kimsiniz siz?
-Kız kardeşlerin nerede?
- Janet ve Katherine aşağıdalar. Şimdi onları buraya çağıracağım. Sizi görecekler ve bu işe artık son vereceğiz.
-Bunu yapmanı tavsiye etmem küçük hanım! Pardon, isminiz neydi?
Cevap Kelly'den geldi.
- O Maggie!
- Aa! Beni tanıyor muydun? Oysa kaç kez seninle konuşmaya çalıştım ama her seferinde benden kaçtın!
Maggie öfkelenmişti. Kelly ise cevap vermeden önce bakışlarını karşısında oturan adama çevirdi.
-Buradan gitmelisiniz.
- Ne? Asıl siz buradan gitmelisiniz. Hemen defolun evimizden!
Yaşlı kadın Maggie'yi sakinleştirmek ister gibi elini kaldırdı, huzurlu bir ses tonuyla araya girdi;
-Sana bir şey sorabilir miyim? Yakın zamanda başınıza kötü bir olay, bir felaket geldi mi?
-Sen neden bahsediyorsun?
- Aslında ben de tam olarak bilmiyorum, ama nasıl desem...can güvenliğinizi tehdit eden bir olay yaşandı mı?
- O geceden bahsediyorsun değil mi? Şimdi anladım; sizi rahip gönderdi, bizi korkutup bu evden kaçırmak istiyorsunuz. Asla gitmeyeceğiz buradan. Asla!
Arkadan Kelly'nin hıçkırıkları yükseldi. Göbekli adam yerinden kalkıp kadına sarıldı, teselli etmek ister gibiydi. Yaşlı kadın;
- Bahsettiğin o gece ile ilgili senden bir şey istiyorum, Maggie.
- O geceyle ilgili sana hiçbir şey anlatmayacağım.
-Tamam anlatma, istediğim bu değil zaten. Tek istediğim; o gece olanları tekrar düşünmen, adım adım ne olduysa düşün ve hatırlamaya çalış. Özellikle de gecenin sonunu hatırla Maggie.
İkinci Bölüm Sonu
