ANNESİZİM
Anne, bir sene daha geçti sensiz, seni özledim, "Anneler Günün" kutlu olsun.
Bu gün "Anneler Günüymüş" meğerse, benim de yeni haberim oldu inan…
Annem hayatta olmadığı için günlerin de önemi yoktu özlemi hâlâ içimi yakarken..
Annen yoksa yanında, sol yanın hep eksik kalır bu dünyada.
Yaşarken değerini bilmek lazımmış meğer, öldükten sonra bilmişin ne fayda…
Annem, şu an yanımda olsaydın bir gün değil, her gün sevgiyle ansaydım seni…
Bu dünyadan göç ettiğin gün her yer karanlık, herkes yabancıydı, sensiz kalmıştı bu şehir...
Giderken yüreğimi de aldın ya benden, sol yanımı hepten boş bıraktın annem…
Sevgiyle yaşatacaktın beni canım annem, bir anda sevgisiz bıraktın.
Şimdi sen yoksun ya annem kokun da yok.
Hiçbir şey sen gibi kokmuyor artık.
Senin sevgin gibi beni sarıp sarmalayacak bir yürek de yok artık…
Her "Anneler Günü" suskun olurum sen yoksun ya annem…
Boğazım düğümleniyor yokluğunda.
Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi.
Sonra mı?
Oturmuşum, geçmişime kahır mektubu yazıyorum.
Bu gün "Anneler Günü…"
Annem, "Anneler Günün" kutlu olsun, bak elini öpmeye geldim mezarına..
Haydi kalk artık, yeter bu kadar yattığın.
Aç gözlerini gülümse bana..
Dışarısı sıcak da olsa, yürekler hep soğuk, herkes yabancı kalmış birbirine…
Sensizliğe bir türlü alışamadım annem.
Çıkıp gelseydin sol yanıma, sevgisiz bırakmasaydın beni de…
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
