ANILARLA DOLU EV
Her daim sıcak her daim güzel evler vardır, hayatı yüzünden okunan. Sırtını güneşe vermiş, sıcak tonlu rengini biraz daha parlatmak için.
Baş tacı sardunyalar, olmazsa olmazı. Evin her türlü ev hallerini kapatan yeşile boyalı ahşap panjurlar, hayata karşı her gün sevgiyle açılırdı.
Her gün çiçeklere verilen su ve sevgi besin kaynağıydı, onlarda şımarık halleri ile açar ve mis gibi kokularıyla kendi sevgisini gösterirdi.
Her gün bir sonraki işi düşünerek ve kurulan hayalleri akıtarak yıkanan taş merdivenler.
Çocuk çığlıkları yankılanmaya başlayınca büyük anneleri sükuneti sağlamak için, “Evlatlarım bahçeye çıkın, bahçede oynayın topunuzla, ev de top oynanmaz.”
“Büyük anne! Senin dua okuma saatin geldi, rahmetli dedem üzülmesin. Senin için ve bizler için bahçeye kocaman saat taktırmış, kolaylıkla saati her yerden takip edelim diye.”
“Tamam, tamam geldim. Büyük babanız saate çok önem verirdi, çünkü zamanın çok değerli olduğunu söylerdi. Bir Fatiha okuyup ruhuna göndereyim, Allah kabul etsin, amin.”
Beyaz başörtüsünün çevrelediği pamuk gibi yüzüne ellerini götürerek Fatiha’sını yaptı.
Anılar gelip düşüncelerini ele geçirince, yaşlı kadının göz yaşları, çizgili yüzünde yol bulmak için hiç zorlanmamıştı.
“Uzun yemek masasının etrafında yemeklerimizi yerken çok güzel hayat dersleri anlatırdı, hepimiz pür dikkat dinlerdik.
Yemek saatimiz çok önemliydi, Allah rahmet etsin düzeni çok severdi. Ha! Bir de kahve saatimiz pek bir önemliydi, tadına doyulmaz sohbetler ederdik.
Sonra herkes işiyle meşgul olurdu, dedeniz kitap okumayı çok severdi, o kocaman kütüphaneyi kitapla doldurmaktan keyif alırdı.”
İçeriye girdi yaşlı kadın, evin her köşesine feri gitmiş gözleriyle baktı, “Ah! Evin dili olsa da anlatıverse..."
