YÜZÜM GÜLMÜYOR...
Hiç kimseye küs değilim...
Yanlış anlıyor baktığım aynalar
Yanlış anlıyor insanlar kuşlar
Sensiz yüzüm gülmüyor sevdiğim...
Hiç kimseye küs değilim...
Annem uykusuzluktan sanıyor,
Oysa! Gittiğin gün batan akşam güneşinin
Hayalidir gözlerimdeki kızıllık....
Sensiz yüzüm gülmüyor sevdiğim....
Hiç kimseye küs değilim, yanlış anlıyor...
Gözlerimi kaçırdığım gözler...
Sokaktaki çocuklar yetimler öksüzler
Seninle çocuk olmuştum ben onlarla
Sensiz yüzüm gülmüyor sevdiğim..
Nisanın sonu geldi bende kış bitmedi
Asık suratlı biriyim çiçekler arasında
Baharın da kalbini kırdım..
Ben fallara inanmam
Papatyalar iyi biliyor bunu
Ama güller beni yanlış anladı
Sensiz koklamaya hevesim yok
Sensiz yüzüm gülmüyor sevdiğim....
Hiç kimseye küs değilim
Defalarca söyledim, anlatamadım
Hiç bir denizde batmadı gemilerim..
Yine de susmadı alay edenlerim..
Adını öğrettim komşunun bebeğine
Beni görünce seni heceliyor
Artık bıktı benden
Her gece yıldızları seyrettiğim pencereler
Teselli etmiyor şiir, kalem kağıt
Delilo, lorke kulağımda birer ağıt
simit almıyorum artık, simitçi de şaşkın
Belki de param yok zannediyor...
Hiç kimseye küs değilim
Martılar beni yanlış anlıyor
Sensiz yüzüm gülmüyor sevdiğim...
Hiç kimseye küs değilim
Sadece zor, çok zor..
Seninle mutlu iken ağlamak kadar
Zor şimdi sensiz gülmek..
Sahteliği sevmedim ömrümce
Neyleyim içimden gelmiyor işte
Ben gülüş kalpazanı değilim ..
Bahçede beyaz kelebekler gördüm
Küçük bir tebessüm düştü dudağıma
O da kısacık ömürleri hatırına..
Ne yapayım geçemiyorum işte
Bana elveda dediğin o yoldan
Hiç kimseye küs değilim
Yollar beni yanlış anladı..
Dön lütfen yıllar da yanlış anlamasın
Sensiz yüzüm gülmüyor sevdiğim.....
