YAŞAMAK...
Hayat ve o hayatı yaşamak, bizler için iki sonsuzluk arasındaki küçük bir zaman ışığıdır... En uzun ömrün en kısa ömürden çok fazla uzun olmadığını anlayabilmek için her ikisini de kucaklayan sonsuzluğu çok iyi özümsemek gerekir.
Yaşamak, var olanı sevmek ve içinde bulunduğumuz şartları kabullenip daha iyiye götürmek gayretidir.
Yaşamak, her şeyiyle mükemmel olan hayatı aramak değil, insanın kendi kendisini aramasıdır. Kendimizi bulabilmemiz için de bize bahşedilen hayatı nasıl yaşamamız gerektiğini bir an önce öğrenmemiz gerekir. Ancak, hayat şartları bizlere ömür bitmek üzereyken öğretiyor bu gerçeği ve hayatın sırlarını çözmeye çalışırken ömür bitiveriyor. Çünkü, hayatın bize bağışlanmadığını, ödünç verildiğini anlayamadığımız için doğru yaşamanın formülünü aramak yerine uzun yaşamanın yollarını arıyoruz... En çok yaşamış olan uzun yıllar yaşamış olan değildir, yaşamanın anlamını en fazla kavrayabilmiş olandır.
Hayatın özünde doğrular ve yanlışlar vardır, bizler bu ikisi arasında gider geliriz ama, yanlışlarımızı ve hatalarımızı telafi etmek için cesareti seçip mücadele etmek yerine sadece kederleniriz, kederlerimizi ise tedavi etmek için zamanın ilmine ve teknolik gerçeğine uyum sağlama gayreti göstermeyiz.
Kısacası, hayatımızı düzenlerken düpedüz yaşayıp gitmek yerine bilime, teknolojiye, çevremizde gelişen olaylara kayıtsız kalmamak, iyi bir gözlemci ve araştırmacı olmak, düşünmek, fikir yürütmek, yorum yapmak ve sorgulayıp gerçeğe ulaşarak doğru yerde, doğru zamanda doğru kararlar verebilmek gerekir.
''Hayat, içinden yeni nameler çıkan bir flüt gibidir." demiş bir düşünür. İşte, ne zaman nasıl bir nağme çıkacağına hazırlıklı olmalıyız, diye düşünüyorum...
