YASAK AŞK
Adamın ayakları yerden kesilmişti. Yüreği semalara doğru kanat çırpıyordu. Bir peri kızı olmalıydı onu bu alemden alıp bulutların üzerine çıkaran. Başka türlü ne olabilirdi ki?
Teni, turkuaz dalgasız bir denizin davetkârlığıyla çağırıyordu adamı. Apak gerdanı hem ana, hem kadın kokuyordu, gözlerinin içinde yıldızlar oynaşıyordu.
Kelimeler yoktu aralarında sadece bakışlarla konuşup koklaşıyor, meşki yudumluyorlardı. Böyle bir hazzı daha önce hiç yaşamamıştı, sanki bedeni yeniden varoluyor gibiydi. Yeniden yaratıyorlardı birbirlerini acemi dokunuşlarla değil, usta bir ressamın fırça darbeleriyle.
Kadının gözleri usul usul karanlığın içine daldı. Beyaz elleri uzaklaşırken bir martı çığlığı koptu etrafında... Şimşekler çaktı, alabora oldu zihni.
Bulutlar karardı. Geç kalmışlığın karabasanı yapıştı yakasına, kesik kesik soludu, bedeni terle yeksan oldu. Beynindeki zincirler esir aldı tüm hücrelerini, tutsaktı sanki yıllardır aynı kafesin içerisine kapatılmış iki kuş gözleri birbirine çoktandır ters düşmüş. Acı gerçek bir tokat gibi çarptı yüzüne.
