ŞİİRLER Kİ SUNAĞIYDI ÖMRÜMÜN
Şiirler ki aynasıydı yüzünün.
Kendini görmediysen ne diyeyim ben sana
Şimdi hangi yemin beni aklar gözünde
Hangi söz
Hangi ah ulaşır sana
Şiirler ki ellerindi elimde
Tutmayı bilmediysen
Ne diyeyim ben sana
Seni yazdım parmaklarımın ucunda titrerken kalem
Yürek imbiğinden süzülen her damlada senin adın yazılı
Senin yüzünde baktım aya, güneşe.
Senin gözlerinde avuçladım yıldızları
Şiirler ki
Avaz avaz haykıran sesiydi gözyaşlarımın
Duymadıysan satırlarda sesimi
Ne diyeyim ben sana
Sende buldum her çiçeğin kokusunu
Her mevsimi ben gözlerinde yaşadım
Sesinle koştum çığlık çığlığa
Sesinle güldüm
Sesinle ağladım
Şiirler ki sunağıydı ömrümün.
Sen kabul etmediysen
Ne verebilirim ki sana
