ŞİİRCE / GÜN DEVRİLİRKEN
İç dağlayan veda rüzgarıdır
Güneşi ufkundan koparmaya çalışan.
Gölgesinde hikayeler yazdığın zeytin ağaçları
Yerini güneşle yarışan selviye bıraktığında
İyi akşamlar, diyen tez canlı çocuklarla
oynamak istersin.
El sallamaları uzaklarda kaybolurken
Buruk heyecanları kalmıştır heybende.
Bir bir kapanır gözlerden uzak kapılar.
Bir gelen olur mu acep telaşıyla
artık gücünün yetmeyeceği kayayı
dayamaya çalışırsın küskün tahtaya.
Yüzündeki kıvrımlara düşer kuraklık.
Gelişigüzel sevme çabaların ıraklaşırken
Her sabah özenle kokladığın çiçekler
Biten mevsimin devrik habercisi oluverir.
Bahçende bağ bozumu.
Gün devrilirken
Yangın olduğun kağnı gıcırtıları
Işığı yakalama telaşıyla
tepenin ardına göçerken
Değirmeninin suyu çekilmiştir ufka.
Bacandaki duman serkeş,
dinlemez seni.
Tayını beyaz, kurumu ebedi.
Beyaz,
Sakalların da öyle.
Beyaz,
İçine girdiğin çarşafların da öyle.
Zaten gücün yetmiyordu ki kayaya.
Hem kimse de gelmiyor.
Giden hiç geldimi ki.
Eh, hazırlanmak lazım inceden inceye.
Umarım yükün ağır değildir.
Yoksa nasıl girersin geceye.
