SANA YAZDIĞIM İLK MEKTUP
Sevgili Mustafa,
Bu sana yazdığım ilk mektubum belki… Bunu sonra açıklayacağım. Sana bu mektubu yazmadan önce çok düşündüm. Ama nihayetinde yazmaya karar verdim. Uzun zamandan beri birbirimizi tanıyoruz. 4 yıla yakın bir süre oldu. Seni üniversitede karşılaştığımız ilk günden beri kendime çok yakın hissettim. Sende aynı benim gibi pek kimse ile konuşmuyorsun, kendi halinde birisin. Dikkat etti isen ders kitaplarımızın haricinde ikimizde de her zaman bir roman, hikâye veya şiir kitabı ile geziyoruz. Demek ki ikimizde okumayı seviyoruz hatta ben yazmayı da seviyorum kendimce yazmaya çalıştığım bazı hikâyelerim ve şiirlerim var.
Belki ileride bunları beraber okur tartışırız.
Fark ettim de ne sen nede ben diğer arkadaşlar gibi değiliz. Bol bol gezmek, eğlenmek sürekli şakalaşıp, gülüşmek ikimize de ters geliyor. Bu tür ortamlarda kaldığımız esnada sende fark etmişsindir hemen ya önce sen ya da ben bir bahane ile oradan uzaklaşıyoruz. Sende kendimi görüyorum. İki insanın hayatta bu kadar mı ortak özelliği olur mu diye bazen de şaşırıyorum. Kim bilir birbirimizi yakından tanısak daha ne çok benzer özelliğimiz vardır.
Birçok ortak noktamız olduğu konusunda çok iddialıyım. Neyse bunlar ile kafanı yormak istemem esas mesele benim kalbinde sana karşı beslediğim hislerim var. Neden bilmiyorum bu günlerde oldukça arttı. Nasıl anlatsam kelimeleri nasıl seçsem cümlelerimi hangi düzen ve ahenkle kursam bilemiyorum. İnanır mısın bu kaçıncı kez yırtıp atıp tekrar yazdığım mektup sayısını hatırlamıyorum bile. Sözün kısası eğer sende aynı duyguları paylaşıyorsan… Devamını nasıl getireyim bilemiyorum inanır mısın şu anda her kelimede yüzüm biraz daha kızarıyor boncuk boncuk terliyorum sanki sen karşımda bana bakıyorsun gibi geldi utancımdan yerin dibini giresim geliyor. Ama şunu da biliyorum seven sevdiğinden utanmaz
SENİ SEVİYORUM.
Seni Seven Özlem
Not: Kızımın mektubun başındaki bunu sonra açıklayacağımdan maksat tehlikeli bir ameliyata girecekti. Ne olacağı belli değildi. O yüzden sanırım yazsam mı yazmasam mı kararsızlığı içindeydi. Benim bu mektubu sana gönderip göndermeme konusunda olduğu gibi. Ameliyattan sonra yastığının altında buldum bu mektubu sanırım eğer aramızdan ayrılmasaydı, kendisi sana bu mektubu gönderecekti, ama maalesef beynindeki tümör ameliyatının başarılı geçmesine rağmen narkozun etkisinden kurtulamadı ve beyin ameliyatın 14. günü yani geçen hafta perşembe günü aramızdan ayrıldı.
Kızımın mektubunu okurken bazı yerlerinde gözyaşı damlaları var onlar benim gözyaşlarım size bu mektubu yazarken anne yüreği dayanamadım. Bu mektubu gönderme konusunda çok kararsızdım ancak kızımın son isteği gibi hissettim Özlemimin annesi Berrin.
