PENCEREME KONAN GÜZEL KUŞ
İnanılır gibi değildi. Şehrin ortasında, bu sıcak havada pencereme konan kuş. İnanılır gibi değildi.
Gözlerime inanamadığım için acaba rüya mı? Görüyorum diye göz kapaklarımı birkaç defa kırpıştırdım. Bir kez daha dikkatlice baktım. Evet! Orada duruyor ve bana bakıyordu.
Ankara’da birkaç kuş çeşidi var tabii ki. Güvercin , kumru, kırlangıç, karga, saksağan, serçe...
Ama bu kuş, Yaradan’ın özenip bezendiği bir güzellikteydi. Maviler, yeşiller, sarılar, morlar... Pırıl pırıl parlayan, daha dokunmadan yumuşacık olduğu anlaşılan tüylerini sanki işlemeli Osmanlı padişahlarının kaftanını taşır gibi taşıyordu üzerinde. Parlak siyah gözleri ayrı bir ışıltı saçıyor, muntazam gagasıyla daha önce hiçbir yerde duyulmamış, hiçbir ünlü bestecinin yazmadığı, hiçbir notanın birleşerek oluşturamadığı, hiçbir müzik enstrümanının çıkartamayacağı sesleri şakıyordu.
Korkup kaçar diye ona yaklaşmaya tereddüt ediyordum. Ama bir yandan bu mükemmel yaratığı yakından görmek istiyordum. Göz göze bakışırken şakımaları ile benimle konuşuyordu.
Biraz kızgın, biraz kırgın, biraz hesap sorar gibiydi. Aynı lisanı konuşmasakta ne demek istediğini anlıyordum.
“Üzerinde yaşanılacak başka bir dünya yok. Ve siz insanlar bu dünyayı yok ediyorsunuz. Dünyamızın ne kadar güzel bir gezegen olduğunun farkında değilsiniz. Her yeri kirletiyor, mükemmel olan doğa düzenini bozuyor, savaşıyor, öldürüyorsunuz. Aslında sadece doğayı değil kendi ırkınızı da öldürüyorsunuz. Bu dünyadan başka bir dünya yok.”
Söyleyecek hiçbir bahanem yok. Edilecek bir çift kelamım yok.
Sadece bu suçun bir kısmından sorumlu gözyaşlarım var artık.
