MEVLÂNÂ DEDİ Kİ...
Biliyordu Mevlânâ dünyanın gözü yoktu
Gel bütün gönüllere sevgi ile dol dedi
Bu öyle bir hayat ki gölgesi izi yoktu
Aşkla sevgiden geçer Hakk’a giden yol dedi
“Cömertlik ve yardımda bir akarsu ol “dedi
Bilinmezin ötesi gözlere sisten duvar
Sevgiyi arayanlar aşkın sesini duyar
İnsanız bu âlemde herkesin günahı var
Önce sen aynaya bak eksiğini bul dedi
“Kusurları örtmede gece gibi ol” dedi
Özünü görenlerdir gönül sırrına eren
Onlardır kalplerini aşkın yoluna seren
Her gün bütün evrene ışık veren can veren
O Allah’ın nuru ki sınıfsız okul dedi
“Merhamet ve şefkatte güneş gibi ol” dedi
Gel hakkına razı ol haram bir lokma yutma
İyi ile kötüyü sakın ola bir tutma
Alçak gönüllülüğü tevazuyu unutma
Kimseyi ayırmadan kollarına al dedi
“Herkese kucak açan toprak gibi ol “dedi
Sen gül bütün yüzlere ışık olsun gülüşün
Nefsine yenilirsen bitmez hayalin düşün
Bir söz söylerken bekle bir söyle iki düşün
Kızarsan hemen sabrın kapısını çal dedi
“Hiddette ve öfkede ölü gibi ol “dedi
İçindeki sevgiyle sensin en büyük zengin
Bak şöyle bir çevrene var mı âlemde dengin
Sensin o yüreğinle uçsuz bucaksız engin
Aşk denen okyanusta her insan bir sal dedi
“Gel sonsuz hoşgörüde deniz gibi ol” dedi
Ekin başaklanmazsa o yıl veremez ürün
Sözüm doğru değilse beni kendimden sürün
“Sen sen ol ey insanoğlu olduğun gibi görün”
Gerçeğin kapısını doğrulukla çal dedi
“Ya da görüntün neyse işte öyle ol “dedi
