MESEL
ölü doğmuştu sabah
işleyen bir yara gibi
kokuyordu zaman
açık kapıları zorluyordu
ıssız kasabalarda
eski müflis tacirler
ufkun uç parselinde
sonrasız yalvaç çığlıkları
iki yüzlü meseller
kırıktı ışığın lülesi
herkes kendi bayramında tutuklu
yatağını kirletmişti nehirler.