MEMLEKETiM
Ben memleketin tam ortasında doğdum,
bir çeşme başında öğrendim sevmeyi.
Anamın tandırda pişirdiği ekmekle,
babamın alnından süzülen terle büyüdüm.
Bir serin yaz sabahıydı çocukluğum,
arılardan ballı masallar dinledim.
Toprak kokardı avuçlarımda,
güneş gözlerime umut çizerdi.
Bayrak gölgesinde büyüdü dualarım,
toprak deyince içim titrer benim.
Memleket dedin mi, diz çöker içimde gurur,
bir yanım dua olur, bir yanım vatan.
Gün olur hasrete döner yollar,
özlemle açılır köy evinin kapısı.
Bir kuş konar dut ağacına ansızın,
çocukluğum iner gökyüzünden sessizce.
Memleket;
bir cami avlusudur bayram sabahı,
bir imecedir hasat zamanı.
Sıcacık bir tas çorbadır komşudan gelen,
bir selamdır, dostla ansızın kesişen
Ben memleketin tam ortasında sevdim yaşamayı.
Her sokağı, her taşı, her ağacı
bir can gibi bağladım özüme
Ve anladım ki,
insan bazen dünyayı dolaşır da
bir avuç memleket kadar sevemez hiçbir yeri.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
