MAHKUMSUN
Görmek ister, sabırsızlanırsın
Uzak kaldığın her dakika hatta her an acı duyarsın
Ama bir yandan da uzak kalmak, görmemek istersin anlamsızca
Aslında için gider, canın acır onsuz geçirdiğin her bir güne
Her bir saate, her bir dakikaya…
Kaçmak istersin bir yandan, bir yandan da yanında olmak
Ayrılmamak yanından, hep onunla birlikte geçirmek vakti
Ama karşılaşmaktan da kaçınırsın hani,
Onun olduğu yere gitmeye çekinir, istemezsin hatta
Bir yandan tüm arzunla onunla olmak isterken
Diğer yandan tüm gücünle ondan uzaklaşmak,
Ona uzak olmak, ona görünmemek istersin
Ve hep böyle çırpınır durursun...
İstersin ki ölesiye, oysa ki sen, onun için işte öylesine...
Ondan kaçman, görmekten çekinmen, istemediğinden değildir elbet.
Gülümseyen o sıcak gözleri, gülen o dudakları görememekten,
Beklediğin sevgiyi, beklediğin sıcaklığı hissedememektendir çekinmen.
Sen tüm içtenliğinle ona giderken, onun senden gitmesini görmektir korkun
Ne onunla iken ne de onsuz, her halinle ve her durumda, işte mahkumsun...
