KOL MANŞETİ
“Sarhoş mu oldun?” dedi ömrüvarım.
Bilmez mi?
İçtiğim kendi gözyaşıdır
göz bebeğinden
Beni sarhoş eden.
Güldürmek ağlatmak arasında bir yerdesin.
Kararlısın bende acı kalmaya
Acının envai türündesin.
Uyurken izlediğim güvercin,
Yatağın serili uzak ve imkânsız uzamlara.
Yatkınım ezelden
İçe akıtılası aşıkane yakarışlara
Kerametin sahibine.
Kerametin aracısından
Aracısız bir dua:
Yak kalbimi ey Allah'ım
Kül et içimdekini
Ve onun içindeki yağmuru da
Ben neyim ki
Altı üstü bir kadeh gözyaşı.
Bir çığlık belki,
Belki biraz hıçkırık, damlattığım koynuna.
Gidersin ancak
Arayacağın ağlak bir akasya;
Sen ağlama!
Mümkün mü üçe beşe bakmamak aşkta;
Asla!
Altı üstü bakiyem;
Sence gömlek bence kefen
Kol manşetli.
Ölçümü imkânsız hadsiz sevenin,
Gözyaşının hududu.
Sen ne güzel uyursun,
Bildim bu gece!
Ağladın ve uyudun!
Özüne rüyalarının
Beni de kat e mi?
Sen benim gezegenim,
Ben senin uydun.
Kanım yastıkta,
Kanım bağrında, unutur musun?
Editör: Hamiyet Su Kopartan
