KALMADI
Neye tutunduysam elimde kaldı,
Her geçen zaman da ömrümden çaldı.
Viran oldu gönlüm, dertlere saldı.
Hayatın bende bir adı kalmadı.
Kurudu dereler, kalktı bereket.
Kabristana doğru oldu hareket.
Bu gidişle benim sonum felaket.
Ekmeğin, suyun da tadı kalmadı.
Her taraf toz duman; savaş, kan, zulüm.
Sanki dünya benim, susuz bir gölüm.
Kaçış yok, herkesi bulacak ölüm.
Gülmedi talihim, şâdı kalmadı.
Hisar'ım yazacak, "Dur!" diyor kalem.
Oysa yüreğine doluyor elem.
Ne söylesem acı kokuyor kelam.
Ar, haya iflasta; yâdı kalmadı.
Hamiyet Su Kopartan
