İSTANBUL'DA BİR AKŞAM
İstanbul’da bir akşam iner usul usul,
Boğaz, yorgun bir maviyle öper kıyılarını.
Martılar susar, yerini alır fenerler,
Gecenin koynuna çekilir yedi tepe.
Kadıköy iskelesinde çay kokar rüzgâr,
vapur düdükleri yankılanır eski sokaklarda.
Bir cumbada yasemin sarkar sessizce,
ve şehir içinden geçen şiirini okur yavaşça.
Balat’ta eski pencerelerden sarkan dantel perdeler,
tarihin nefesi dolar içeri, loş ışıkla birlikte.
Bir gölge süzülür Arnavut kaldırımlarında,
geceyle konuşur duvarlardaki izler sessizce.
Fener’de lambalar yanar birer birer,
gölgesi düşer tarihî duvarlara.
Bir nargile tütmeye başlar arka bahçelerde,
İstanbul, eski bir şarkı gibi mırıldanır dudaklara.
Ve İstanbul, geceye ağır ağır yaslanırken,
sırlar fısıldar taşında, suyunda, havasında.
Bir dua gibi yükselir şehir göğe doğru,
yedi tepeye serilir akşamın kadife ışıltısıyla.
Ve İstanbul, sabaha karşı uyanmadan,
gizlice anlatır kalbine işleyen hikâyesini.
Bir minarede uyanır ilk kuş,
ve gece, sessizce devreder nöbetini.
“Ve gün, usulca doğar dokunur şehrin yorgun alnına.”
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
