İÇİMDEKİ KARAMSARLIK...
Bir sessizliğin gürültüsü çağıldıyor kalbimde
Dudağımda can çekişen kelimelerin son çığlığı
Unuttuğum çocuk yanımı hatırlatıyor bana
Deli bir aşkın akşam kızıllığında kanayan
Umutsuz bir yaranın merhemini arıyorum adeta
Kınayan insanların kazan karası kirli avuçlarında
Her şeyin bir rüya olduğunu düşünen saf yüreğim
Sabahın seherinde buruk bir aşk fısıltısı duyuyor
Ve şimdi yeni bir başlangıcın bitişi noktasındayım
Hayallerin umutların bir hiç olduğunu düşünerek
Bir hafıza kaybı arıyorum sisli karanlığımın içinde
Nefes alabilmek, alıştığım ne varsa vazgeçebilmek için
Telefona umutla baktığım her gecenin sabahında
Hıçkırıklarla boğularak uyanmanın acısını
Yapamıyorum paramparça kalbime izahını
İçimdeki sana olan duygularımın sayfalarını
Yırttım her gün yeni bir acıya gözlerimi açma pahasına
Ve sonra bundan daha kötü ne olabilir ki derken
Huzurun içindeki karanlığına hapsolduğumu düşündüm
Söyle... Şimdi hangi ışık aydınlatır içimdeki karamsarlığı
Söyle........
