GÜNEŞ ARTIK NAZLI
Artık sıcaklığı kalmadı sabahların.
Beden üşüyor yataktan kalkalı,
Bir de dönüp tekrar tekrar yatma isteği,
Balkonda kahve içmek hevesi tükendi.
Kollarda tüyler diken diken,
Kumru sesleri kesik, serçelerin çığlıkları yarım yamalak.
Komşu aracını çalıştırırken esniyor,
Her gün geçip giden şu kızın yürüyüşü isteksiz.
Eylül ne ara çıkıp geldi, ne ara havada arı kuşları azaldı.
Anne masaya çaydanlığı koyarken,
Baba zoraki alıp geldi bakkaldan ekmeği,
Üç beş lokma ya attı ağzına ya atmadı,
Kapıdan uğurlarken işe kadın onu.
Ayakları isteksiz, sigarası alışkanlık, iştahı
Dumanı yalpa yalpa salınıyor.
Eylül ne ara çıkıp geldi, birazdan ellerinde çocuklarıyla anneler,
Yollara dökülür; sırtlarında mavili, pembeli çantalar.
Yüzlerinde yarım kalmış uykular,
Yürüyüşleri nazlı, kimi inat eder gitmemek için.
Eylül ne ara çıkıp geldi, güneş neden geç kalıyor?
Havalar serin, gökyüzü kapalı,
Gökyüzü kapalı, havalar serin.
Yerde rüzgârların savurduğu yapraklar,
Çiğneyip geçmekte insanlar!
Editör : Nevin Bahtışen
