GERİ DÖN ÇOCUKLUĞUM...
Ya gel, kır şu aynaları
Ya da, al saçımdan bu beyazları
Geri dön geri dön çocukluğum...
Çoktan helal ettiler çaldığın elmaları
Zaten yıkıldı o bahçenin duvarları
Tersine çevirip 1 Ocakları
Geri dön geri dön çocukluğum...
Sen, ne güzel utanırdın kızlardan
Utanmazdın yamalı dizlerden
Hadi, annemi de alarak mezardan
Geri dön geri dön çocukluğum...
Büyüdüm, çoğaldı kalbimin kırıkları
Sen, kalp hangi taraftadır bilmezdin
Sol yanım, sol yanım seni arıyor
Geri dön geri dön çocukluğum...
Gözlerim doymuyor salçalı ekmekle
Gel! Bana yetinmeyi öğret..
Kavga edip, aynı gün barışmayı
Bana, kolay arkadaş bulmayı öğret
Çok yalnızım, geri dön çocukluğum...
Otobüs camından ağaçları sayardın
Ben şimdi yediğim kazıkları sayamıyorum
Bana senden miras bu saflığım
Hırsızlar, benden çaldıklarını geri getirmez
Bari sen geri dön çocukluğum...
Sen, en uzağa tükürme yarışı oynardın
Henüz suratına tükürecek kimsen yoktu...
Köpeklerden daha fazla bağırınca
Korkutup kaçırırdın köpekleri
Henüz tanımamıştın ”iki ayaklı çakalları"
Gel götür beni kirlenmemiş zamanlara
Geri dön geri dön çocukluğum...
Sen benim ömrümün nazlı zamanı
Sen şimdi en neşeli günlerin mezarı
Ne güldüm senin kadar, ne kolay ağladım
Gözyaşımı içime akıttıkça ihtiyarladım
Geri dön geri dön çocukluğum...
Ben annemi 20 yaşımda kaybettim.
Galiba seni de o zaman kaybettim.
Meğer senin diğer adın anne kucağıymış!
Ah benim sakalsız, bıyıksız yüzüm
Ah benim hergün kanayan dizim
Sapanla kuş vuran kalpsizim
Rengarenk gökkuşağı gündüzüm
Ah benim kirlenmemiş beyaz sayfam
Geri dön, geri dön çocukluğum..
