DUT DAMLAMI KELİMELER BAŞKASINA YETMEZMİŞ
Kapak tasarımı dolup taşan küplerden, şişe takılı kalmış örgülerden, dolaşık yumaklardan, kırık kalplerden ve anlayamadığım birçok karışık figürlerden oluşan soyut resimlerle tasarlanmış bir kitap gözüme çarptı.
Kitabın üstünde siyah renk hakim olsa da her renge yer verilmiş. Kırmızı, sarı, mavi gibi ana renklerin yanında ara renklere de yer verilmiş.
Merak ettim. Kitabı elime alıp incelemeye başladım. Kitabın ismi: Yetmezmiş. "Ünsüz; ama çok sesli şairin kaleminden yazılmış. Birkaç yazısını okumuştum, kısmen tanıyorum "Ünsüz; ama çok sesli şairi."
Arka kapak yazısını okuyunca içim ürperdi, tüylerim diken diken oldu. Hiçbir şey anlamadım, anlayan varsa bana da anlatsın. Diyor ki "Cam göbeği bir rüyanın peşinden bir yıl koştum. Karanlığıma fosforlu bir ışık bulunca hacı yeşili kapıdan içeri girdim. Kızıl elmasların albenisine, gösterişli yakutların zümrüt yeşili davetiyesine, pırlantaların beyaz parıltısına, güneşten kızaran altınların ışıltısına aldırış etmeden yürüdüm. Hiçbir ışıltısı olmayan, kendi halindeki gümüşe yürüdüm. Sadeliğin kurşunî iddiasızlığına, kendi halindeliğin kazandırdığı mavi özgünlüğe vuruldum.
Mavi özgünlüğün sunduğu kendi halindelik kibirmiş aslında, toprak renginin mor olduğunu öğrendim.
Yetmezmiş koşmak, yetmezmiş yetersize koşmak. Yetmezmiş yeterince koşmak. Yetmezmiş tek ayakla koşmak.
Yetmezmiş yarına bugünden koşmak. Yetmezmiş yetmeze koşmak.
Sarı samanî bir benizle koşmak yetmezmiş. Güvermiş teni, vişne çürüğü gönlü ancak dut damlamı kelimeler iyileştirirmiş. Dut damlamı kelimeler de aslında sadece kendine yetermiş, kendinden başka kimseye yetmezmiş."
***
Kurşunî: Gri
Samanî: Saman rengi (sarı)
Dut damlamı: Bordo
