DÜNLERDEN KALAN
Kınamam gönlümü, severse sever,
Başımın tacıdır birşey diyemem.
Onun hakkıdır dilediğini sevmek,
Dillerim tutulsun, bir şey diyemem.
Gönlüm sol yanımın gerçek sahibi,
Güzele meyline hesap soramam.
Sevgi dinidir, inancın mihveri,
Sevgiyi başın çal, asla diyemem.
Bin yıllık zamanlar, sevdayı taşır,
Destanlar sevgiyle, dolup kaynaşır.
İnsanın yükünü, insanlar taşır,
Sevgini köreltip yok et diyemem.
Adem’dir Havva’yı bilmek istedi,
Havva’ya inanıp meyveyi yedi.
Dünyayı kendine mesken eyledi,
Cennetine dön, yasaktır diyemem.
Kulak verin hele yüzyıl geriye,
Arzu’suz Kamber’im döner deliye,
Mecnun değil mi Leyla gel diye
Ferhat’a Şirin’i unut diyemem.
Yunus’ta sevdi ki Hakk’ı aradı,
Mevlana Şems’inde dünya taradı.
Hacı Bektaşi de sevgi kanadı,
Veysel’e toprağa küs sen diyemem.
Gönlüm ki ararsa denğini arar,
Kanarsa sol yanı, kendine kanar,
Sevdası dermansa koşarak sarar,
Hekime eğilip aman diyemem.
İsimsiz, bak gökte ayı arıyor,
Kelimelere dalmış, nakış dokuyor.
Yoksulu, zengini aşkı soruyor,
O vuslat, mahşere kalsın diyemem.
***
Editör: Nevin Bahtışen
