DAR YA DA GENİŞ GÜN DOSTLARI
Zor günün dostları olduğu gibi geniş günün dostlarıda vardır. Aslında ikiside makul değildir.
Dost kabul edilen kişi, neden dost olarak kabul edilir?
Muhtemelen değerli olduğu, değer verildiği, değer verdiği, dürüst olduğu, güven verdiği, çıkarsız, samimi olduğu içindir.
Peki insan değer verdiği bir insanı neden sadece dar gününde hatırlar ve arar, durumunu merak eder?
Oysa dost kabul edilen kişi her zaman değerliyse neden her zaman aranmaz, sorulmaz, merak edilmez?
Dostluk dar güne ya da geniş güne hasredilecek kadar basit bir kavram olmasa gerek.
Dost seçilmiş kardeştir, seçilen kardeşi ara ara sormak, merak etmek gerekmez mi?
Vefayı sadece dar güne indirgeyerek uygulamak acaba kendini, vicdanını bir tür rehabilete etmek ya da kendini kandırmak anlamına gelmez mi?
Hayır, hayır dostluk bu kadar ucuz olamaz, vefakârlık bu kadar basite indirgenemez.
Dost kabul edilen kişinin dar güne düşmesi, dostu akla getiriyorsa ve iyi misin sorusuna iyiyim cevabını bekliyorsa ki o cevap geldikten sonra yeni bir dar gün bekleniyorsa buna dostluk demek doğru olmasa gerek..
