CÜMLEM DEVRİK
benim sesim kısıktır
voltajı düşük fakirhanem gibi
cümlelerim devrik
boynu yıkıktır
kimsenin kimsesiyim
cümlenin sonu kelimenin eli
tutmaz ocak bezi
öyle havalarda asılı kalır
her birinin kulağı çekik
yüzü asıktır
damın kedisi bir de külkedisi
cümlesi devrik
öznesiz yüklem
dolanır harflerim
kimi merdiveni indirir
alır getirir bir çocuk
tanımam
el olmuş
kimi zamanı durdurur
vedada
son bakışta kalırım
kah sigara duman duman
her birinde ayrı bir
film şeridi kaydırır
kopuk kopuk
kah yaram kanar
kah gözüm akar
demlenirim
harflerimden utanarak
kanarım yarama tuz basarak
düşe düşe
dolanırım
kah kül olur savrulurum
kah sarıdan yarıdan kedi olur
koynuna kıvrılırım
harf harf
kül kül.
