BÜYÜK FELAKET
İnsanlık tarihi, insanların kendi elleriyle, ihmalleriyle, doğal afetlerle yaşanan büyük yıkım ve yok oluşlarla, acı ve yasla, maddi, manevi zararlar, travmalarla dolu.
6 Şubat'ta ülkemizin Güneydoğusu'nda 9 saat arayla yaşanan 2 büyük felaket, milletimiz ve insanlık tarihi için, adeta bir milat, büyük bir kırılma anı.
Kırılan sadece yer kabuğındaki fay hatları mı? Ya gönüllerdeki, fay hatlarındaki kırılmalar, yaşanan acılar, nefes aldıkça batan kristal kalplerdeki cam kırıkları...
"Hafıza-i beşer, nisyan ile maluldür." diyen atalarımız belki de geçmişte yaşadıkları acıları bu veciz sözlerle dile getirmişlerdir.
Felaketler olunca haklı olarak, duygularımız alt üst oluyor insani refleksle, ağlıyoruz, döğünüyoruz, kendimizi aşil topuğundan, sırtımızdan vurulmuş gibi hissediyoruz.
Felaketler, şefkat, merhamet, yardımlaşma,
dayanışma, keder de, tasa da bir olma gibi insani duyguları harekete geçiyor, insan olarak seferber oluyor yaraları sarmak için asil ve örnek bir dayanışma gösteriyoruz .
Ne yazık ki belli bir süre sonra yaralarımız soğuyor, her kafadan farklı sesler çıkıyor, herkes kendi sorumluluklarını gözardı ediyor, iktidar, muhalefet birbirini suçluyor.
İnsan olarak hiçbirimiz bu konularda sütten çıkmış ak kaşık değiliz.
Kısır çekişmelerin, havanda su dövmelerin kimseye yararı olmadığı gibi durumu daha da karmaşıklaştırarak, kaosa ve kargaşaya yol açar. Yaşadığımız felaketin sonunda ortaya çıkan toplumsal fay hatlarını kaşıyarak krizden nemalanmaya çalışan iç ve dış güçler de olabilir.
İnsanları birbirine düşürerek çıkaracakları toplumsal olayları tetiklemeye çalışan, ajan provakatörler, yağmacılar pusuda fırsat kolluyor olabilir, her türlü olumsuz senaryoya karşı ulusça azami dikkat göstermeliyiz.
