BİR KİTAP: SON ÜÇ DAKİKA / ZEYNEP EŞİN
Bazı hikâyeler bitince bir melodi bırakırlar içime kendi lisanlarınca. Az önce bir solukta okuduğum "Son Üç Dakika" isimli yetmiş sekiz sayfalık öykü kitabı da hem sarstı hem de zihnime keder dolu bu ezgiyi bıraktı.
Kitaptaki karakterler kurmacanın ötesinde bir gerçekliğe sahipler. Yazar, her akşam açtığımız, fakat dayanamayıp kapattığımız ana haber bültenlerinden âşina olduğumuz şiddet gören kadınların, elini kana bulamak zorunda kalanların, görülmeyenlerin, dışlananların, intiharı seçenlerin, belleğini anda yitirenlerin hikâyelerini atmosfere ve karaktere uygun bir dille yazarak zamanı ileri geri sararak okuru sayfaların içinde tutmayı başarıyor.
Günümüzün sosyo-ekonomik sorunlarını toplumcu gerçekçi bir bakış açısıyla öykülerinde ustaca işliyor ve okuru silkeliyor. Bu anlamda da gıpta ettiğim bir eser ortaya koymuş sevgili Zeynep Eşin. Bu yüzden öyküseverlere kesinlikle tavsiye ediyorum bu kitabı okumalarını.
Kitaptaki öykülerin her biri kanayan yaraya jilet atmakla beraber gönlümde kesi izleri bırakanlar: "Katil De Bilmiyor Öldürdüğünü", "Son Üç Dakika", "Uzay Boşluğu" ve son olarak "Kitap Burada Biter" idi.
"Korkmasaydı içimdeki çocuk; titremesi ellerim, seni parmaklarımın boğumları kadar bölebilirdim. Ağlamasaydı içimdeki çocuk; tutulmazdı dilim ve seni çığlığımla öldürebilirdim. Kaç kere jiletler bir çocuk bir yetişkini?"(say:26)
