BİR KİTAP: LEYLA / NUR YAZGAN
Nur Yazgan bambaşka bir boyutun yazarı. Leyla, mistik bir dünyadan başlayıp mistik bir dünyada son bulan çok başarılı bir eser olmuş. Büyüsüne kapılıp içinde olmak ayrı bir keyifti. Bir salgın hastalık ve mucize diye niteleyebilecegim Leyla'nin var oluşuyla iç içe geçen bir anlatıydı.
Hastalığın nitelikleri o kadar tanıdık ki... Şüphe güvensizlik... Neden insan şüpheci ve güvensiz bir varlığa dönüşür? Okunmaya değer harika bir eseri geride bırakmanın buruk hüznü ve böyle güzel bir eseri okumuş olmanın haklı mutluluğu arasında bir yerdeyim.
Alıntılar:
*Hakikatte yokuz biz... Tahayyulden ibaretiz... Ne kadar da var oysa... Az önce faytonun altında kalıp son nefesini verecek kadar var...
*Girişteki aynanın karşısında solmuş bir tablo Perizat'a bakıyor. kapının arkasında bir çocuğun duvara çizdiği resimler duruyor. Muhakkak ki bu resimler yüzünden çocuk, tablodaki solgun kadından dayak yedi. (Çözümlemeye aşık oldum)
*Söyleyemedigi kelimeler çığlığa dönüşmezdi.
*Gözlerinde zamanın zamansızlıgı saklı.
*Bu Esere içeriği yüzünden değil Mütercimi yüzünden çok değer veriyordu. ( Bir eserin yazarı elbette önemlidir ancak tercümesi o eseri anlaşılır kılar. Bu noktanın anılmasına mutlu oldum.)
*Galata kulesi bir göğe bakma kulesi.
*Hâlâ bu hastalığın tek tedavisinin hakikat olduğuna inanıyor... (Hakikatten yanayız)
