ANNEME BENZİYORDU...
Dayımların köyüne gittim
Herşey anneme benziyordu...
Kuzenlerimin gözleri,
Dayılarımın, teyzelerimin yüzleri
Öksüz teselli eden sözleri,
Kulaklarıma şefkat dokundu.
Dayımların köyüne gittim,
Herkes anneme benziyordu...
Çocukluk arkadaşının hatıraları,
Kuzusunu emziren koyunlar
Annem gibi beyaz mezar taşları,
Geri dönmemiş köyün göçmen kuşları.
Dayımların köyüne gittim.
Giden kuşlar anneme benziyordu...
Teyzelerim, gözlerime baktı; gözleri doldu
Bir kenara çekilip sustular.
Ben zannettim ki hayata küstüler,
Meğer! Ölüme küsmüşler, ağladılar
Yine annem gibi gizli gizli...
Dayımların köyüne gittim...
Gözyaşları bile anneme benziyordu...
Köy çocuklarının dilinde annemin şivesi
Anneme ağlar gibiydi köyün çeşmesi
Annemin çocukluğuna şahit dere ve şırıltısı,
Bende geçmeyen bir ağlamak duygusu.
Köyün hangi çiçeğinde acaba?
Arasam bulsam annemin kokusunu.
Dayımların köyüne gittim,
Çiçekler anneme benziyordu...
Annem şehirdeyken bozulmamış
merhametli bir köye benziyordu,
Dayımların köyüne gittim
Köy anneme benziyordu...
Editör: Nevin Bahtışen
