ALYA / BİZ NİCE FIRTINALARA GÖĞÜS GERMİŞ İNSANLARIZ
Yaşamın gergefinde özlem dokurken zaman,
Yüreğimde yaşayan bir ahudur Eftelya.
Seven her yürek arar sığınacak bir liman,
Birlikte çıktığımız en son noktadır alya.
Güçlüklere direnip çıkılan alanlarda
Her bir şeyim gerçektir, yerim yok yalanlarda.
Bütün türküler içli, marifet çalanlarda.
Aşk olup aktığımız en son noktadır alya.
Bakma borana kara, zirveler hep güzeldir,
Candan söylenen her söz sevilene özeldir,
Uğruna can adanan ebediyen ezeldir,
Gururla baktığımız en son noktadır alya.
Güneşler senden doğar, batış yeri de ora,
Her güneş batımında içim dönüşür kora,
Nasıl olursa olsun, baş eğmezsin sen zora,
Ateşler yaktığımız en son noktadır alya.
Bağrını eşelesem kim bilir, neler gizli!
Belki de birçok aşık seninle birlik sözlü,
Adı belki Şirin'dir, birçoğu ela gözlü,
Hasretlik çektiğimiz en son noktadır alya.
Sana uzaktan bakan derinden iç çekiyor,
Özlem tohumlarını dağa taşa ekiyor,
Bazen de keklik gibi ağır aksak sekiyor,
Hep boyun büktüğümüz en son noktadır alya.
Bütün yükü taşıyan tek omuzuz, diziz biz,
Yüreklere kazınmış silinmeyen iziz biz,
En kutlu dualarla dillerdeki giziz biz,
Ayağa kalktığımız en son noktadır alya.
Dosteli, sevdam diyor, halin hatrını sorup,
Feyzaldı her şeyinden verdiği sözde durup,
Uzaklara bakarak sayısız düşler kurup,
Sevgiler ektiğimiz en son noktadır alya.
