AĞLAMA DUVARI MI YÜREĞİM
Hayat bir girdap
Çekiyor beni hücrelerine muttasıl
Soluyor umutlarımın güldestesi
Hüsranların kınalı ellerinde
Ağlama duvarı değil benim yüreğim.
Bir geçit ki kıvrım kıvrım uzanır
Sana götürecek yolların evrenine
O yollar ki yaklaşan bir afet gibi
Beni çekiyor mütemadiyen esaretine.
Neredesiniz eyy erguvan çiçekleri
Yüreğime vuruyor kanatlarını
Susuzluktan kıvranan bir güvercin
Huzura özgü zakkum bahçelerinde.
Bir yaban ortasında kan sürüyor gözlerim
Geceyi deliyor parmaklarım pusatsız
Bütün çığlıklarını kuşanmış ölüm
Oysa bilmiyor ki bu yolculuktan
Yollar tükense de dönmeyeceğim
Bedenimde kurşun ağırlığında bulutlar
Ağlama duvarı değil ki benim yüreğim.
Yüzümde resmedilmez sihrin ağırlığı
Omuzlarımda altmış yıllık vuslat
Kılıç sallayarak çekip gitmiş bedenim
Ruhumdaki bilinmeyen uçurumlara inat
Parçalanmış duygularımın haykırışları
Acı sarhoşluğunda ölümcül bir dansa kalkar
Vakit tamamdır zihnimde çırpınışlar benliğim
Ağlama duvarı değil ki benim yüreğim...
