ACIDIM...
Neresinden başlayayım yanmaya..
Karın altında kalanlara mı?..
Malozların altında kalanlara mı?..
İnsan hiç üşüyorum demeye utanır mı?
Ben diyemedim , utandım..
Belki de kaç gündür açtım.
Bugün hangi yemek var demeye dilim varmadı..
Biliyorum içimde bir yerler kanadı..
Yardım çığlıkları hâlâ kulaklarım da çınlıyor.
Zaman, beton yığınların altında olanlar için acaba nasıl geçiyor?..
Orada insanlar,
Bu tarafta insanlık üşüyor.
Sanki dayak yemiş bir haldeyim.
Kırıldı kolum kanadım.
ACIDIM.
Ölenleri hadi kendi yerine ölmüş sayalım.
Geride çocuğunu, anne, babasını,
evini, yurdunu kaybedenlere ne olacak?..
O insanlar nasıl iyi olacak?..
Birşeyler yapmalıyız.
Başkası değil bizler yapmalıyız..
Herkes elini taşın altına koyacak..
İnsanı yine insanlık kurtaracak...
