Zor ve yorucu bir yılı el sallayarak uğurlarken arkasından su dökmüyoruz. Güle güle gelmese de güle güle gitmesini diliyoruz.
Daha gelir gelmez, ayağının tozuyla yıktı yuvaları, darmadağın etti hayatları. Depremin acı gerçeği bir kez daha gösterdi ki daha çok kazanma hırsını bırakıp daha düzgün işlerle anılmak için teknoloji çağında aklımızı kullanarak ilim yolundan ayrılmamalıyız.
Her ramazanda olduğu gibi bu ramazan da Gazze'nin çaresizliğini gözler önüne serdi bu yıl yine. Biz İsrail'in aylarca süren zulmüne dayanamazken giderayak şehit askerlerimizin güler yüzlü sözleriyle bir kez daha parçalandı gönüllerimiz.
Doğu Türkistan'daki toplama kampı görüntülerine içimiz burkuldu.
Ülkemizde ve dünyada yaşanan acı olaylara seyirci kalmamak için yazdık, okuduk, seslendirdik; elimizden ve dilimizden geldiğince duyurmaya çalıştık. Ülkemizde ve dünyada ne yaşanırsa yaşansın sanata, edebiyata, şiire tüm gönlümüzle sarılmamız gerektiğini bir kez daha hissettik.
İyisiyle kötüsüyle, acısıyla tatlısıyla 365 gün, 52 hafta, 4 mevsim, 12 ay bitti.
Bir yandan takvimdeki son sayfayı kopardığımız anda içimiz burkuluyor, bir yandan da koca sayfalı, tertemiz takvim görmek daha iyi geliyor bize. Gerçekleşmesini istediğimiz hayallerimiz, yapmak istediğimiz işlerimiz ve her şeyin iyiye gideceğine inandığımız yollarımız var taptaze takvimde.
Duvarlarımıza astığımız, masamızda gözümüzün önünde tuttuğumuz takvimlerimizde not alıyoruz, plan yapıyoruz. İşlerimizi ona göre ayarlıyoruz.
Takvimden kopardığımız her sayfa ömrümüzden bir günü, bir geceyi eksiltirken hatıralarımızı artırıyor, tecrübelerimize yenisi ekleniyor.
Değişen, sayılardan ziyade sayılara yüklediğimiz anlam. Değişmeyen; dualarımız, inancımız, hayallerimiz, umutlarımız.
YENİ YIL
Her yıl başı günü bir umut kaplıyor içimizi,
Sadece kendi adımıza değil,
Tüm insanlar hak ediyor insanca yaşamayı
ve hatta insanca ölmeyi.
Biliyoruz aslında çok şeyin aynı kalacağını.
Bazı gelinler vardır,
Hep kurulu sofraya oturur.
O sofrayı da muhakkak bir toplayan bulunur.
Hazıra konan gelinler gibi
Herkes alıştığı hayatı seviyor.
Yeni yıl ya herkesin ihtiyacı var yenilenmeye,
En çok da kendimizi yenilemeye.
Kimi namaza başlamak,
Kimi sigarayı bırakmak,...
Kendi miladını oluşturmak için
Herkes yıl başını bekliyor.
Havaî fişekler,
Çılgın eğlenceler,
Lüks yerler değil istediğimiz.
Biz de biliyoruz aslında hiçbir şeyin değişmeyeceğini.
Şubatta karlar kaplayacak her yeri,
Cemreler saçacak bereketi.
Gece gündüz eşitlenecek martta,
İyice ısınacak hava temmuzda,
Hep birden düşman ilan edeceğiz eylülleri,
Hep beraber anacağız mevsimsiz solan gülleri,
Yine de umut ekeceğiz ekim vakti,
Kasım kasım kasılanları göreceğiz tutmayınca,
Yine de aralık bırakacağız gönül kapılarını,
Hanelerde ocaklar tütsün diye yakacak anneler ocakları.
Günler, haftalar, aylar koşacak,
Biz ardından yakalamaya çalışacağız.
Mevsimler, yıllar uçacak,
Biz dimdik duracağız.
Güneşler açacak, fırtınalar kopacak,
Sarsılsak da biz sağlam kalacağız.
Her yeni yıl, yenilenmek için bir fırsat. Dünyadaki, ülkemizdeki, etrafımızdaki olumsuzlukları değiştirmeye gücümüz yetmeyecek. En azından kendi kendimizi değiştirip hayatımızı güzelleştirebilir ve güzel başlangıçlar yapabiliriz. Tertemiz sayfa açmak için geç değil. Nefes alıp verdikçe her an açılabilir tertemiz sayfa. İllâki beyaz olmasına da gerek yok. Işığa hasretsek bir tutam sarı, bir tutam turuncu sayfa açarız tertemizinden. Umuda hasretsek bolca mavi çekeriz gözümüze sürme niyetine, tertemizinden. Huzura hasretsek yeşile boyarız elimizi, tertemizinden. Güce hasretsek mora yatırıp bekletiriz zihnimizi bir gece öncesinden, tertemizinden. Her sayfaya biraz da hayal ekleriz toz pembe, tertemizinden. Fena mı?
Tertemizinden yeni bir yılın, 2024 yılının tüm insanlığa hayırlara vesile olmasını, yeryüzündeki tüm insanların insanca yaşamasını dilerim.