ZIR CAHİL
Cahilin cehline güç, kuvvet yetmez
Şu yüce dağları yıkar da geçer,
Umurunda olmaz, hiç tasa etmez
Koskoca cihanı yakar da geçer.
Utanmaz kibirden, kinden, hasetten,
Hak etmeden ister her bir nimetten,
Zevk alır insanlar kırılsa dertten
Fakir fukaraya bakar da geçer.
Riya ile kardeş, şirkle el ele
Akıl verir durur aklı evvele,
Doğruyu söylesen kopar velvele
Herkesi günaha sokar da geçer.
Her şeyi bilir de insafı bilmez,
Asla bir yetimin yaşını silmez,
Yaptığı işlerden hiç hayır gelmez
Yuları boynuna takar da geçer.
Biz demeyi bilmez hep benlik güder,
Yalnız ben bilirim, kimse bilmez der,
Güzelim yılları eyler de heder
Garibe bir sille çakar da geçer.
Havuduyla yutar koca deveyi,
Hiç bırakmaz fakirliği övmeyi,
Asla beceremez insan sevmeyi
Yaptığını başa kakar da geçer.
Uğraşma Seferî, yorulma boşa,
Yok yere baltayı vurma sen taşa,
Cehalet kokusu gidiyor hoşa,
Cahil amber gibi kokar da geçer!
