ZELİŞ'TEN TAYFUN' A
Arkadaşım Tayfun.
Okulumuzdan ayrılıp gittiğin çok olmadı ama ben seni çok özledim. Bu özlemimden dolayı sana bir mektup yazmaya çalışıyorum.
Biliyorum. Yazdıklarım seni şaşırtacak. Eğer buralardan gitmiş olmasan inan bana şu an yazacaklarımı asla yazmazdım. Senin İstanbul’a gittiğini herkes biliyor,adresini yalnız ben biliyorum.. Mademki gittin, aklımdan geçenleri yazmamın sakıncası olmaz.
Benim kaç yıldır sır olarak sakladığım bir şey vardı. Şimdi seninle paylaşacağım. Seni her şeyden, herkesten daha çok seviyorum. Senin beni, sevip sevmediğini bilmiyorum. Bu sevgim karşılıksızda olsa umurumda değil. Önceleri samimiyetini, saflığını sevdim. Gülüşünü sevdim. Başarılarını sevdim. Bakışlarını sevdim. Bu sevgimin karşılık bulmadığını gördükçe daha çok sevdim. Kıskandım. Gün geçtikçe değişen gelişen varlığını sevdim.
Seninle bulunduğum her ortam benim için en çok mutlu olduğum yerdi. Sen anladın mı bilmiyorum? Her resimde senin yanında olmak istedim. Bunun için mücadele ettim. Birileri anlayacak diye ödüm kopuyordu. Şimdi kim anlarsa anlasın. Umurumda değil. Artık seni seviyor olmaktan korkmuyorum.
Çok güzel günler geçirmişsem, bu hep senin aramızda olmandandı. Tayfun, keşke gitmeseydiniz. Üzgünüm. Gitmene üzülüyorum. Arkadaşlarından kim üzülür, kim sevinir bilmem. Ama Zeliş olarak ben, çok üzüleceğim. Bunu bilmeni isterim. Beni unutma diye bu zarfın içine bir kuru gül bırakıyorum.
Ne zaman istersen o zaman kaldırıp atabilirsin. Senin olmadığın yer, okul bile olsa benim için kapkaranlık olacaktır bundan sonra. Sana gitme kal diyecek durumda olmadığımı biliyordum. Ne kadar kötü değil mi? Senin olmayan bir şey seveceksin. Yanından giderken engel olamayacaksın.
Çaresizdim, sen giderken boynumu büküp arkandan baktım. Senden sonra hep boynu bükük kalacağım. Sen boş ver beni. Mutlu olmana bak. Mutlu olduğunu duydukça içim rahat eder. Kaç gün sürer, yokluğunun verdiği acı bilmiyorum. Bana kalırsa bir ömür sürecektir. Ne zaman teselli olurum bilemem. Bir zamanlar, çocuktum, küçüktüm. Sen de öyle. Sarı saçların anlına döküldüğünde ne çok severdim. O masum duruşunu. Ne yazsam anlatamam. Sen anla beni.
Yazdıklarımı uzattım belki. Yazacağım bir şey daha var. Benim bir kızla kıyasıya kavga ettiğimi hatırlıyorsun değil mi? O zaman söylemedim. Şimdi söylüyorum. O kavgayı senin için yaptım. Nasıl olsa gittin, duyacaksın diye seni gördüğümde yüzüm kızarıyordu. Buralara dönmeyeceksin.
Benden gittin. Gittiğin yerde daha çok Zeliş olacak sınıfında. Benim yazdıklarımı görmesinler ne olur. Birini sevmişim diye gülebilirler. Gittin diye uzak da olsam bana kimseyi güldürme.
Hoşça kal. Seni çok seven Zeliş.
