YAĞMURLU BİR GÜN
Şehrimde yağmur.
Şehrimde kapalı bir hava.
Ruhum melankolik ritimde ağlamaklı.
Yitiklerim gönlüme düştükçe gözyaşlarım engelsiz.
Evde kışa hazırlanmayı bekleyen işler.
Yazlıklar kalkacak, ütü dağ misali.
Kışlık hırkaların çıkma zamanı.
Gece ve sabah serinlik karşılıyor bizi.
Çoraplar, ayakkabılar sırada.
Biraz domates hazırlamalı kışa.
Bu sefer buzluğa koyacağım kolayca kararlıyım.
Çekebilirsem videoda anlatacağım bakalım.
Bu kış tarhana yapamadım.
Geçen yıldan var.
Biraz da emekçi kadınlardan almalı, hem destek onlara.
Okullar açılmaya yakın, yavruların ihtiyaç listesini attı yardımsever can tanıdığım.
Bu zamanda nasıl yapılacak o alışverişler?
Her şey ateş pahası.
Yavrular yeni önlük, çanta, defter ister.
Hakları değil mi ya?
Üniversite gençleri yollarda, başka şehirlerde okuma sevdası telaşında.
İçlerinde benim de yavrum.
Ah yanlarına yolluk sevgimiz kadar harçlık da koyabilsek keşke.
Arkadaşlarıyla bir pastanede çay içebilseler arada, yanında bir dilim pasta.
Bir sinemaya gidebilseler.
Ah Eylül’de hazırlık zor bu topraklarda.
Tüm telaşelerimi ardıma atıp kaçıyorum böyle bazen.
Zamansız.
Oturup yeni kitap için birkaç cümle hayal kurmaya.
Bırakmıyor peşimi gerçekler bir türlü.
Arka masada oturan üniversiteye başlayacak kızların cümlelerine misafir oluyor istemeden kulaklarım.
“Nerede ne ucuz onun derdindeler en tatlı çağlarında.
Aldığım bilgileri kızıma satıyorum ben de.
Kendine ait zamanlarda mutlu kalmak zor olsa da bir dilim pastanın tadında yakalamaya çalışıyorum anın güzelliğini…
