YAĞMUR ve YAPRAK
Yağmur:
- Senin için geldim, dedi.
Yaprak, zoraki gülümsedi:
- Benim vaktim doldu. Faydan olmaz. Biraz daha erken gelseydin belki…
- Gelemedim. Yangınlar çoğunuzu yok etti. Maden aramaları ortalığı kıraçladı. Göller suyunu yitirdi. Deniz bu bölgeye çok uzaktı…
- Geç de olsa geldiğin için teşekkürler. Hiç olmazsa toprak tavlanır. Köylü tarlasını eker, toprak tohumla buluşur.
- Şimdi yerde birikip, aşağılara doğru dere olup akacağım.
- İyi olur. Dalımdan ayrılıp, son anlarıda senin üstünde değişik yerler görürüm.
- Hazırlan o zaman!
- Tamam…
Yağmur taneleri yerde buluştu. Aşağılara doğru akmaya başlarken yaprak kendini daldan ayırdı.
Süzüldü, süzüldü, suyun üstüne düştü. Aşağılara doğru birlikte büyük bir coşkuyla yol aldılar.
Yaprak canhıraş seslerle bunun tadını çıkardı. Son anlarını doya doya yaşadı…
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
