UNUTACAĞIZ
Ben en başında biliyordum böyle olacağını...
Ama o kadar istedim ki yanılmayı…
Bu sefer farklı olsun diye hep dua ettim.
Çok istersem bir şeylerin olacağına kendimi ikna ettim.
Dünyanın dönmesine inat, zamanın durmasını bekledim.
Sevmek ile bütün olumsuzluklara kafa tutmak istedim…
Olmazlar bile oluyor iken biz de oluruz zannettim.
Sen de onlar gibi gideceksin demiştim, ilk başında ben zaten sana,
Çünkü ben ne zaman mutlu olmaya kalksam, bir şeyler hep ters gitti.
Bir el,
Dur daha zamanı var dedi.
Kimler gitmedi ki, hayatımdan
Her giden bir yaş daha koydu omuzlarıma
Alışmıştım ben gözyaşlarına...
Ya ben! En mutlu günümde köpeğimi kaybettim
İnsan en mutlu gününde ağlamak zorunda kalır mı ya!
Kalıyor işte…
Ben bir günde; beş yaş ,yaşlanmayı öğrendim.
Hâlâ eski ceviz sandıkta duruyor bilyelerim.
Belki de onlar benim çocukluk çeyizim.
Ben ilk defa seninle bir çocukluk yapmak istedim,
Seni sevdim.
Çocuklar gibi sevdim.
Çocukluğumu sever gibi sevdim.
Ben senin ile olunca yıldızlar gökyüzünden düşmez ya dedim.
Kaderime isyan etmek istedim.
Öyle herkes gibi de değil
Sadece gülmek için istedim.
Bir gün olsa bile, senin ile bana bir gün de yeter dedim.
Bir günün verdiği mutluluğun bedelini ben bir ömür öderim.
Hayat benim kafama vura vura öğretti, bedel ödemeyi.
Peşin peşin hem de.
Bundan sonrasını artık yazıcaz deftere
Acılar peşin, mutluluklar veresiye.
Hayal kırıklığım yok, bu aşktan bana geriye,
Ama hayal kırıklığı ne ki, gönül kırıklığının yanında
Ancak çayın yanında olur kurabiye…
Bu canını yandığımın dünyası, bir şey almadan, zaten hiçbir şey vermiyormuş.
Bir şey verirse de mutlaka bir bedel istiyormuş.
Yapacak çok bir şey yok artık, buna da alışacağız.
Eski günleri mecburen unutacağız.
Ya senin yüreğime kurşun gibi düşen gözyaşlarını ne yapacağız?
Onları nasıl unutacağız?..
