TÜRKAN
Adını sorunca gülümsedi,
Gülüşü çoğaldı "Türkan" dedi.
Saçları omzuna düşmüştü işte,
Denk geldik parkta aynı yerde.
Usulca "Kaşkol alır mısınız?" dedi,
"Param çıkışmadı, dört lira eksik"
Rengarenk uzunca bir kaşkoldu,
Elinde müşteri bekliyordu.
"Peki bu kimin?" diye sordum,
"Babamın" derken sanki eriyordu.
"Baban kaşkolsuz ne yapacak?"
"Başka çaremiz yok, çare bu ancak."
Gözleri gülüşten nasip almamış,
Deryalarca engin üzüntü vardı.
Elinden kaşkol düştü düşecek,
Tarifi imkansız öyle bir haldi.
"Neye eksikti kızım paranız?"
"Yağımız tükendi, mutlaka almalıyız."
Üstünde hırkası, altında eşofman,
Ayakta terlik, çorapsa siyah.
"Size yağı ben alsam, baban kaşkolsuz kalmasa,
Bir yabancı amcadan basit hediye,
Yanında biraz da öteberi,
Anlaştık desem, kabul mü kızım?"
Suratı gerildi, gülüşü soldu,
Sanki büyük bir deprem oldu.
"Dilenci değilim ben, dilenci değil.."
Koşar adım kaçıp gitmişti.
İçimde hüznün bulutu vardı,
Yüreğim yağmurlar ile ıslandı.
