SUSUYORUM
Susuyorum....
Duyuyor musun sesimi.
Uzak ülkelerin okyanus esintilerinde.
Anlayabiliyor musun hasret rüzgârlarında seni nasıl hissettiğimi.
Karlı dağların hasret çiçeği, aşkın geniş zamanlı bitmeyen gerçeği.
Hangi tanıma uyuyor ki, seni özlemelerim.
Bir dağ kulübesinde senli gerçeği mum ışığında yaşamaya mahkum etmek istiyorum kendimi.
Her bahar varsın tazelensin bu aşk, kekik kokuları arasında, sabah güneşinin sancılı doğumunda.
Kızıllığa öykünüyor zaman, güneş rengi saçlarına gülümsemenin hazzında.
İşte ben, böyle sevdim seni, doğayla betimleyip, güzelliğini.
Kış ortasında tenime değen yağmur damlaları sen diye ürpertiyor bedenimi.
Hatıra ormanında bir ağaca ismimizi kazırken, ağaçtan akan iki damla gözyaşı değdi toprağa.
Böyle büyük bir aşkı yaşamanın onurunu bakışlarıma öyle bir yüklemişim ki; ulaşılmaz ufkun kızıllığında mayalanıyor senli düşlerim.
Senin gülümsemelerin rast makamında bir şarkıda mânâ bulurken, restini çekmişsin sevgiye akan aşk nehirlerine seddeler koymuşsun ve ben, sana ulaşamamanın acısını omuzlarıma yükleyerek geziniyorum aşk deryasının sahilinde.
Senli cümleler artık boğazımda düğümleniyor ve ben, konuşamıyorum.
Ben artık susuyorum, susuyorum.
