SONBAHAR
Yere serilmiş yaprakların hışırtısında…
Gezinirken sonbaharın mistik görkeminde.
Sarıdan kırmızıya renklerin ışıltısında,
Yürüdüm, rüzgârın hüzünlü ezgilerinde.
Dünya baştan başa bir masal büyüsünde,
Renk renk krizantemler ve kızıl güllerde…
Gözler tutulmuş, gönüller hayaller denizinde.
Hüzzam nağmeler dökülürken
Yüreğimdeki senfoniden.
Düşündüm ki bu doyumsuz rüyayı,
Bu ne eşsiz güzelliktir, sarmış doğayı.
Bu hava, bu güzellik bu renk deryası…
Bir geçiş, bir bitişin ilahi terennümü.
Zamanda, ömürde bir sonbahar tezahürü.
Mahzun bitişler içinde umutlar coşkusu.
Rüzgâra kapılan yapraklar, uçuşurken kuytulara,
Bir coşkunluk gelmiş sakin akan sulara.
Biraz hüzün, çok özlem karışmış rüyalara.
Bir geçişin burukluğu çökmüş sevdalara.
Derinleşmiş sevdaların umutları titremekte.
Ufkun kızıllığı kan gibi dolmuş gönüllere.
Gecenin siyah perdesi inmiş yüreklerin üstüne.
Bir hasret ezgisi savrulur dağlarda, tepelerde.
Zamanda sonbahar, ömrümde sonbahar.
Önümde ne yaz, ne kış ne de bir bahar var.
Varsın olmasın.
Varsa gönlümde sevdam, dizimde vefalı bir yâr.
Bir ömre değer,
Vuslat umudu düşleyen yürekte sonbahar…
***
Editör: Bilgi Şakar
