ŞİİRCE / SEVMEYİ ÖZLERSİN
Bir mum gibi eriyip giden yitik hayatlar
Kimin ışığı dibinde girdap,
içine çeker
kaybolur birikilmişlikler.
Kimin rengi bürünmüş menevişe
mahşere dair hareler.
Zaman su, tende yaralı ezberler.
Ah be,
Ne iğne oyaları örmüştü isterik
Ne çok kapılmıştı aynadaki yansımasına.
Böyle bakmamıştı kapıyı aralayan gözler
Elinde tuttuğu anahtarda hevesler gizlenmiş.
Ten tene değdimi,
ateş çıktımı salacakta.
İnsanı bol sofranın zayıf direnci.
Bir tadımlık nefesten arta kalan,
ezgilere karışmış küsursuz yalan.
Akşam vakti paydos eden
dar sokakların
sonraya yüklediği kelimelerde
kendine ait bulamadığın heceler
biraz daha hapsederken bilmeceleri
Boşluğu kavrar sessiz cümleler.
İçinden geçemediğin yollar,
Lime lime dökülürken birbiri ardına
En çok sabaha heveslenir yüreğin.
Özlemeyi özlersin.
Tadı damağında muştu yapan
sevmeyi özlersin.
Işık kör,
Renkler sabır boncuğu.
