ŞİİRCE / NE ÇOK SEVİYORDUM
Seninle;
Bırakılmış umutlar üzerineydi sevdamız.
Fark edilmeden nefes alan insan seli arasında,
Sırtlandığın susturulmuş çığlıklarla,
Sarmaş dolaş oluverdik.
Yarınlara bulaşmış düşlerimizle.
Hiç ateş yoktu,
Aylardan zemheri.
Ne çok seviyordum,
Gözlerinden gün batımına akan terleri.
Ne çok seviyordum,
Aralara sıkışmış,
Çocuk bedenlerini okşayan nasırlı ellerini.
Boş kese kağıdından yapılmış teknelerimizle,
Dalgalara yüklediğimiz öfkemizle,
Binlerce Sinbat salmıştık denizlere.
Kavuşamadığımız insanlar üzerineydi,
Aşka bulanmış savaşlarımız.
Bir avuçlarının sıcaklığı,
Bir de;
Cana değmeden ıskalayan ucuz demir.
Barışık hayaller peşindeydik ikimiz.
Kulun;
Kula yaptığı işkencelerin gölgesinde,
Pahası olmayan can üzerineydi sevdamız.
Sevdin, sana düşkün yanımı.
Sevdim,
Senden insana akan saf pınarları.
Zemheri hoyrat ve yakıcı.
Gün yüzünü göstermiyor.
