ŞİİRCE / MANOLYA ve KELEBEK
Küstahlığım üzerimde al basma.
İzin verdim ayın yanaşmasına,
Kabardı bencil duygularım,
Medcezir yüreğimde.
Paydos ettim kapım ötesini
Söz,
Bu gün sadece seni seveceğim.
Söz,
çamurlu sokaklar oyun bahçem olacak.
Görmezden geleceğim depremleri.
İçime yüklediğin binlerce kısırlığa rağmen
Umursamaz terkedişine
sesli ağlamanın tadına varacağım.
Vuslat
Manolya ve kelebek
Bülbüle gam,
güle dayanır mı yürek.
Terkedilmişlik şarkıları dağlıyor yaralarımı.
İncinen gururum,
Bıraktığın gün,batağa düşen onurum.
Hani,,
Pembe çerçeveli evimiz olacaktı..
Göz yaşlarım kuru.
Gördün mü?
seni ne kadar çok seviyorum..
Olmuyor be kadın.
Ağlayamıyorum ardından.
Memesine kıtlık düşen ananın
bebesini doygunca emzirememe telaşı
Ve dahi,
İsimsiz coğrafyalarda
iştah üzerine vurulmuş prangalar,
Gülücükle inen savaş naraları,
Özgürlüğe vurulmuş kelepçe,
Üst üste bindirilmiş vardiyeler
Göçük altında kalan nafaka,
Gözyaşlarımı çaldı benden.
Kimsesizler yurdunda unutulmuş çocuk
farklı bir veda anlatıyor
sormaktan korkan gözleriyle.
Yukarı mahallenin kimliksiz genç kızları
budanmış mevsimsiz.
Kirli ellerden,
okul önlerine düşen yalancı dünya.
Çalamayan sirenler..
Ölüme çeyrek kala,
inadına dik durmaya çalışan bedenler.
Olmuyor be kadın.
Ben gözyaşlarımı düğüm yaptım.
Ağlayamıyorum gidişine.
Gül sende kalsın..
Kafesindeki bülbülün tınısıyla mutlu ol.
Daha çok
kurak yağmurlar yağıyor,
senden de ileride.
